طعم زندگی

ایلیا جونم امکان نداره روزی بدون اینکه با حرفات یا کارات من و بابات و شگفت زده بکنی بگذره. وقتی برای مامان شهناز از کارات و حرفات تعریف میکنم پشت هر جمله ی من یه ماشالله میگه. میترسه خودمون چشمت کنیم.   من برات شعر میخونم و تو تکرار میکنی و به همین سرعت حفظ میشی. تازه بهم میگی موبایلت و بیار صدام و ضبط کن و بعد از اون میشینی و صداهای ضبط شده ی خودت و گوش میکنی و کلی ذوق میکنی . هر چی از علاقه ات به وسایل برقی بگم کم گفتم که بدون شک تو این مورد هم مثله همه ی موارد دیگه  به بابا امین رفتی. ...

گل پسر من به قول بابا امینش آقاست رفته بودم خونه ی پسرم مهمونی داشت برام جا درست میکرد این یه عروسیه که آقا ایلیا حسابی از خجالت میوه هاشون در اومد. هر دفعه میدیدیمش یه میوه ای دستش بود ...

روزای اول برام همه چیز خیلی غریب بود. موقع شیر خوردن خیلی بد قلقی می کردی. بعضی وقتا گریه می کردم. چون تو گرسنه بودی ولی نمی تونستی سینه ام و بگیری. هر بار 15- 20 دقیقه طول می کشید تا سینه بگیری. این اوضاع تا 25 روزگیت ادامه داشت. وقتی شیر می خوردی به صورت مثله گلت زل می زدم. تو خواب عین فرشته ها بودی. باورم نمی شدم که این کوچولوی معصوم ماله منه .  کم کم همه کارا رو یاد گرفتم. از جا عوض کردن تا شیر دادن و آروغ گرفتن.   ...

18 روزت بود که بردیمت برای ختنه. توی مطب پشیمون شده بودم. مامان اعظم و بابا صدری هم بودن بعد از اون هم بابا امین اومد. اونا تو رو بردن تو اتاق . صدای گریه ات و که موقع بی حسی زدن شنیدم دلم ریش شد. حال عجیبی بود. تا حالا همچین احساسی و نداشتم . فکر کنم این همون نگرانی مادرونه است. خیلی آقا بودی . بعد از اون اصلا گریه نکردی. حتی وقتی بی حسی رفت هم اصلا گریه نکردی. وقتی آوردیمت خونه و باز گذاشته بودیمت یه جیش کردی همه می گفتن این خوبه.  تا فردا صبح هم همش استرست و داشتم ولی تو اصلا اذیت نکردی. فقط یه مقدار نق و نوق می کردی که اونم وقتی شیرت می دادم آروم دوباره می خوابیدی. مبارکت باشه عزیزم ...

 قربون این تیپت بشم که باید همیشه کلاه و عینک و ساعتت همرات باشه تا از خونه  بیای بیرون     ...

گل پسر مامانی هر روز که میگذره بیشتر خودت و توی دل مامان جا میکنی. مخصوصا از وقتی که شروع به حرف زدن کردی. با اون زبون کوچولوت برام شیرین زبونی میکنی. تا می بینی من از دست شیطنتات و خراب کاریات ناراحتم و رفتم یه جا تنها نشستم میای و پاهام و تو بغلت میگیری و میگی مامان مهدیه چطولی... و ناخودآگاه لبام میخنده و دلم برات ضعف میره.  البته اینم بگم که حس خرابکاریه شدیدی داری. دوست داری هر چی هست و به هر ترتیبی باز کنی تا از دل و روده اش با خبر بشی . تو این چند روز اخیر حسابی از این دسته گلا به آب دادی. میدونم حس مهندسیت زیاده فدای سرت عشق مامان ولی به فکر ما هم باش قربون چشات برم. مثلا یه روزگاری این موبایل من بود  ...

انگار بزرگ شدنت و باور ندارم ولی وقتی به عکسای سالای پیشت نگاه میکنم حتی به چند ماه پیش میفهمم پسر یکی یدونه ام داره روز به روز بزرگتر میشه و من انقدر در عالم بچگیت غرق شدم که این و نمی بینم. هم دلتنگ روزای گذشته اتم و هم بی تاب روزای آینده ات.  ...